මෙන්න තවත් කතාවක්....
මේ කතාව සෙන් බුද්ධාගමේ බොහොම ප්‍රසිද්ධ උපමා කතාවක්. ගොඩක් අය අහලත් ඇති. ඒත් මේ ලියන්නෙ නොදන්න අයට දැනගන්නයි.
ඔන්න එකෝමත් එක දවසක භික්ෂූන් වහන්සේලා දෙනමක් ධරිමචාරිකාවක වඩිනවා. දැන් කාලෙ වගේ බෙන්ස් වල නම් නෙවෙයි ඒ කාලේ හාමුදුරුවො වැඩියෙ. හැබැයි පයින්ම.
ඔන්න ඉතින් මුන්නාස්සෙලා දෙනමට අතරමගදි ගඟක් තරණය කරන්නත් සිද්ද වෙනවා. ගං ඉවුරෙ එහා පැත්තට යන්න බැරිවෙලා තැවි තැවී ඉන්න තවත් කෙනෙක් ඉන්නවා. ඒ අසරණ වෙච්ච තරුණියක්.
ඉතින් දැන් අපේ හාමුදුරුවෝ දෙනම උත්සාහ ගන්නෙ කොහොමහරි ගඟ තරණය කරන්න. ඉතින් සිවුරත් අතින් උස්සගෙන ගඟට බහින්න හදනකොටම එක නමක් දකිනව අර අසරණ කාන්තාව. උන්නාන්සෙ හැරිලා ගිහින් අර කාන්තාව තමන්ගෙ කරපිට නන්වාගෙන ගඟ තරණය කරලා කාන්තාව අනිත් ඉවුරෙන් බස්සනවා.
අර කාන්තාවත් අපේ හාමුදුරුවන්ට පින්දී තමන්ගෙ ගමන යන්න පිටත් වුනා.
ඔන්න දැන අපේ හාමුදුරුවොදෙනමත් ශාන්ත ලෙස තමන්ගේ සදහාම් චාරිකාව නැවතත් පටන් ගත්තා.
ඒත් තනියම ගඟ තරණය කල හාමුදුරුනම අනිත් හාමුදුරුනම කල ක්‍රියාව දෙස බැලුවෙ තරමක් අප්‍රසාදයෙන්.
නමුත් මොනවත් කියන්න හිත දුන්නෙ නෑ.
ඔහොම ටික දුරක් යනකන් ඉවසන් හිටියා. ඒත් හරියන්නෙ නෑ.. කට නලියනවා මේගැන විමසන්න.
බැරිම තැන මෙහෙම කිව්වා.
"ඔබ වහන්සේ කලදේනම් බොහොම වැරදියි"
තරුණියව කරේ තියාගෙන ආපු හාමුදුරුවෝ පුදුමයෙන් වගේ අනිත් හාමුදුරුවො දිහා බැලුවා.
"මොකක් ගැනද ඔබවහන්සෙ එහෙම කිව්වෙ?"
අනිත් හාමුදුරුවන් : "තරුණියක් කරමත හිදුවාගෙන යාම විනය විරෝධී වැඩක්."
තරුණිය කර මත හිදුවා පැමිණි හාමුදුරුවන් : "ඇත්ත. ඒත් මම ගඟ තරණය කල පසු තරුණියව බිමින් තැබුවා. නමුත් ඔබවහන්සේ නේද තවමත් කරමත තියාගෙන ඉන්නෙ?"
