නිදිමතයි. කවුද මන්ද අද උදේ පාන්දර ජාමේ කෝල් කරනවා කෝල් කරනවා ඉවරයක් නෑ. ගන්න යනකොටම කෙහෙල් මල කට් වෙනවා. පස්සෙ බැලින්නම් එකෙක් කෝල් කරලා අහනවා "සුමාලි" ඉන්නවද කියලා. මම කිව්ව සුමාලි නිදි. දැන් ඇහැරවන්න බෑ... කියලා.
මම දන්න සුමාලියෙක් නෑ... මලටමයි මම එහෙම කිව්වෙ.
දැන් ඉතින් සුමාලිට කෝල් කරපු එකාගෙ සහනුරේම මතක් කොර කොර තමයි මේ ඔෆිස් එකෙ ඔලුව කෙලින් කොරන් ඉන්නෙ.
ඔන්න ඉතින් මගේ ඔලුවට දැන් පරණ කතාවක් මතක් වෙනවා. මේ කතාවෙ කොපි රයිට්ස් කාට තියෙනවද මන්ද. ඒත් නොලිය ඉන්නම බෑ මොකද දැන් මගෙ කට කහනවා මේක ලියනකම්ම.
එකෝමත් එක කාලෙක එක ගමක පන්සලක් තිබ්බ. මෙකෙ වැඩ වාසය කලේ එක හාමුදුරුනමයි. මේ හාමුදුරුවො හරිම සීලවන්තයි. කතාබහ කලේත් හරිම සංවරශීලීව.
එක දවසක්දා රෑ හාමුදුරුවෝ සැතපෙන්න සූදානම් වෙනකොටම ඔන්න පන්සලේ ෆෝන් එක රින්ග් වෙනවා. හාමුදුරුවො හෙමිහිට ගිහින් ආන්සර් කලා.
හාමුදුරුවො : "හේලෝ"
එහාපැත්තෙන් : "හෙලෝ.. මේ සුමති ලී මෝලද?"
හාමුදුරුවො : "නෑ පින්වත. මේ අසෝකාරාමයයි. ඔබ අමතා ඇත්තේ වැරදි අංකයක්"
එහාපැත්තෙන් : "සමාවන්න හාමුදුරුවනේ"
ෆෝන් එක තිබ්බා. ඔන්න අපේ හාමුදුරුවො ආයෙත් ගියා සැතපෙන්න.
නින්ද යාගෙනම එනකොට ඔන්න ආයෙත් ෆෝන් එක කෑ ගහනවා.
අපේ හාමුදුරුවො ආයෙත් ෆෝන් එක ඉස්සුවා. හැබැයි මේ පාරනම් ටිකක් නොරිස්සුම සහගතව.
හාමුදුරුවො : "හෙලෝ"
එහාපැත්තෙන් : "හෙලෝ"
හාමුදුරුවො : "කාටද කතා කරන්න ඕනේ"
එහාපැත්තෙන් : "මේ සුමති ලී මෝලද?"
ඔන්න දැන් ටිකක් හාමුදුරුවන්ටත් තරහ ගියා. එහෙත් වචනය සංවර කර ගන්න එපැයි.
හාමුදුරුවො : "නෑ පින්වත. මේ අසෝකාරාමයයි. ඔබ කලිනුත් කතා කලා නේද?"
ඔන්න එතකොටම තියපි ෆෝන් එක.
හාමුදුරුවෝ ටිකක් මල පැනලා වගේ ගියා නිදාගන්න. ටිකක් වෙලා ගතවුනා. හාමුදුරුවන්ට නින්ද ගියා.
ඒත් ඒ නින්ද තිබ්බෙ කොච්ච්ර සුලු වෙලාවක්ද? ඔන්න ආයෙත් රින්ග් වෙනවා කෙහෙල්මල.
හාමුදුරුවෝ : "හෙලෝ කවුද කතා කරන්නෙ?"
එහාපැත්තෙන් : "හෙලෝ, මේ සුමති ලී මෝලද?"
මේ පාර හාමුදුරුවන්ට මල පැන්න අසූ හාරදාහටම.
හාමුදුරුවෝ : "ඔව් සුමති ලී මෝල තමයි. ඇයි උඹෙ පු_ ඉරාගන්නද?"
ඩෝං ගාලා ෆෝන් එක තිබ්බා.
ආයෙනම් අපේ හාමුදුරුවො රෑට එන කෝල් වලට උත්තර දෙනකොට වචනය සංවර කරගන්න ගියේ නෑ කවදාවත්ම.
